‌‌

بشنويد (4:22)

شبي ياد دارم كه چشمم نخفت
شنيدم كه پروانه با شمع گفت
كه من عاشقم گر بسوزم رواست
تو را گريه و سوز باري چراست
بگفت اي هوادار مسكين من
برفت انگبين يار شيرين من
چو شيريني از من به در مي‌رود
چو فرهادم آتش به سر مي‌رود
همي گفت و هر لحظه سيلاب درد
فرو مي‌دويدش به رخسار زرد
كه اي مدعي عشق كار تو نيست
كه نه صبر داري، نه ياراي ايست
تو بگريزي از پيش يك شعله خام
من استاده‌ام تا بسوزم تمام
مبين تابش و مجلس افروزيم
تبش بين و سيلاب دلسوزيم
چو سعدي كه بيرونش افروختست
ورش اندرون بنگري سوختست
تو را آتش عشق اگر پر بسوخت
مرا بين كه از پاي تا سر بسوخت
همه شب دراين گفتگو بود شمع
به ديدار او وقت اصحاب جمع
نرفته ز شب همچنان بهره‌اي
كه ناگه بكشتش پري چهره‌اي
همي گفت و مي‌رفت دودش به سر
كه اين است پايان عشق اي پسر
اگر عاشقي خواهي آموختن
به كشتن فرج يابي از سوختن
مكن گريه بر گور مقتول دوست
برو خرمي كن كه مقبول اوست
اگر عاشقي سر مشوي از مرض
چو سعدي فرو شوي دست از غرض
فدايي ندارد ز مقصود چنگ
وگر بر سرش تير بارند و سنگ
به دريا مرو گفتمت زينهار
وگر مي‌روي تن به طوفان سپار

‌‌
شعر: سعدي (بوستان- باب سوم- در عشق و مستي و شور)
با صداي محمد رضا شجريان
تنظيم: ؟؟؟؟