(5:22)
من از روز ازل، ديوانه بودم
ديوانه روي تو، سرگشته کوي تو
سرخوش از باده ي، مستانه بودم
در عشق و مستي، افسانه بودم
* * *
نالان از تو شد چنگ و عود من
تار موي تو، تار و پود من
* * *
بي باده مدهوشم ~ ساغر نوشم ~ ز چشمه نوش تو
مستي دهد ما را ~ گل رخسارا! ~ بهار آغوش تو
چو به ما نگري ~ غم دل ببري ~ کز باده نوشين تري
* * *
سوزم همچون گل، از سوداي دل
دل، رسواي تو، من رسواي دل
* * *
گرچه به خاک و خون ~ کشيدي مرا ~ روزي که ديدي مرا
باز آ که در شام غمم ~ صبح اميدي مرا ~ صبح اميدي مرا
****************************************
خواننده : استاد غلامحسين بنان
آهنگساز : مرتضي محجوبي
شاعر : رهي معيري
دستگاه : سه گاه
سال آفرينش : 1337
البته اين شعر را بعد‌ها استاد شجريان هم اجرا كرده كه اگر وقت شد مي‌گذارم اما به هر حال با صداي استاد بنان بيشتر دلنشينه.