امشب مثل هر شب آنلاين شدم، اما ساعتهاست كه بي حركت چشم به جعبه جادويي مونيتور دوخته‌ام، آنجا نيستم اما دلم بدجور در آسمان آنجا پرپز مي‌زند.
چه‌قدر فضاي حرم در شب زيباست، چه روحي دارد حتي پشت دوربين....

هركي مرغ دلش پر كشيد من رو هم فراموش نكنه التماس دعا ...

هر روز در سكوت خيابان دور دست
روي رديف نازكي از سيم مي‌نشست
وقتي كبوتران حرم چرخ مي‌زدند
بغضي كهنه توي گلو داشت ..... مي‌شكست

اللهم ارزقنا زيارة الحسين في‌الدنيا و شفاعته في الآخره

سرم دارد هوای نی سواری ...

محمد جان، يه كمي به فكر حال و احوال ما جوونها باش. از طرفي از خودم ميپرسم كه كدوم شرط محبتشون رو انجام دادم كه انتظار داشته باشم جواب بگيرم.مگه بيرون حرم چه كردم كه درون خانه روم؟ زيارتي كه بدون حضور قلب باشه،مجالستي كه بدون معرفت باشه، همنفسي با كسي كه بوي نفسهايش رو نميفهمي، چه فايده اي داره؟
از طرف ديگه به خودم جواب ميدم كه تو يك قدم بردار اونها خودشون كريم هستن، كارشون رو بلدن حب رو ميندازن تو دلت، همين خوف و رجاست كه نگهت ميداره، اگر نا شكر باشي از همين كم هم محروم ميشي،بايد پر رو باشي، حتي اگر بي معرفت باشي، نفس رو نفهمي،حاضر به دل و يقين نباشي نبايد عقب بكشي كه ديگه همه چي رو از دست ميدي، حتي همين كه ميدوني نالايقي خودش عنايته،خودش شناخته،خودش نعمته.
نبايد خودم رو دست كم بگيرم.امروز رفتم پرسيدم كه آيا ميشه؟ گفتند نه، گذرنامه ميخواد! غمگين شدم ولي حدود 5 ماه به آنچه ميخوام نزديك شدم، جاي اميدواريه!!

همه شورم و شینم همه مست حسینم
دیوونه ی یه نصف شبه بین الحریمینم
التماس دعا