جاتون خالي، هفته پيش با شيخنا حاج فرقان تصميم گرفتيم به مناسبت برگشت بائوباب يك برنامه تفريحي « اسكل كنان » راه بندازيم كه بعدا داستانش رو تعريف مي كنم. طي اين مراسم پشت چراغ قرمز نيايش و خ وليعصر(عج) فال فروشي اومد به بائوباب گير داد كه جوون يك فال بگير و ...
ما هم رفتيم رو مخش و بالاخره يك فال خريد به 100 چوق (اولش نمي خواستم شعر رو بنويسم ولي ديدم حيفه نوشته نشه، بعد اون ابياتي كه خوشم اومد نوشتم ) :

زلف بر باد مده تا ندهي بربادم
ناز بنياد مكن تا نكني بنيادم

زلف را حلقه مكن تا نكني در بندم
طره را تاب مده تا ندهي بر بادم

مي مخور با دگران تا نخورم خون جگر
سر مكش تا نكشد سر به فلك فريادم

شمع هر جمع مشو ور نه بسوزي ما را
ياد هر قوم مكن تا نروي از يادم

يار بيگانه مشو تا نبري از خويشم
غم اغيار مخور تا نكني ناشادم

حافظ از جور تو حاشا كه بنالد روزي
من از آن روز كه در بند توام آزادم

تفسير فال: اي عزيز نزديكان و دوستان حقيقي خويش را آزرده مساز با وجود آنكه قلبي صاف، آكنده از مهر و محبت و نيتي پاك داري (داره اوق ام ميگيره) سر در گريبان خود داشته باش و خود را انگشت نماي مردم مكن. با درايت(چيزي كه حتما داره)، عمل كن و هميشه دوست خوب (لازم نيست كه بگم منظورش منم) را از دوست نماها تشخيص ده و همه كس را محرم دل مدان.
طالع تو بلند است ولي بدان هر جايي نبايد رفت، نبايد گفت و نبايد خورد (مثلا نبايد سر قرار رفت و هايدا خورد، نبايد همه اش بخوري يك دفعه هم مهمون كن) تا از دل ياران اهل، فراموش نشوي.
هوشيار باش كه دوستان بسيار بدي نيز تو را احاطه كرده اند و تو بيشتر غم نا اهلان را مي خوري تا دوستان رفيق و شفيق خود را(كيه؟ كيه؟ من نيستم)
بر خود دلسوز باش و هر چه خواهي از خداي، خواه تا بي منت خلق باشد كه زود به مراد دل برسي. (ايول، اينم كيمياي ضد دپرسي)